Bike grobbing dzień drugi. Tym razem wybrałem się pociągiem do gminy Strzałkowo, żeby wracając odwiedzić groby bliskich we Wrześni i okolicach. Pogoda, nie powiem, była jak na koniec października dobra. Wiosna nas nie rozpieszczała, za to jesień nadgania. Wiatr trochę mi przeszkadzał, ale jechało się dobrze.

Tempo: z nóżki na nóżkę, bo nie musałem się spieszyć. Zdjęć trochę jest, można oglądać.

Pociąg początkowo był trochę zatłoczony, ale z kolejnymi stacjami pasażerów ubywało. Mogłem nawet zdjąć rower z beznadziejnych haków i zając wygodne miejsce na pojedynczym fotelu.

Miejsce upamiętniające zbrodnie hitlerowskie w Otocznej © kamilzeswaja

We Wrześni odwiedziłem skansen kolejki wąskotorowej. Byłem już tam kiedyś, ale przybyło kilka nowych atrakcji, m.in. makieta. Czynne codziennie 8-19 za darmo.


Skansen kolejki wąskotorowej we Wrześni © kamilzeswaja




Makieta kolejki wąskotorowej we Wrześni © kamilzeswaja

W okolicach Radomic, między Wrześnią, a Czerniejewem wyprzedził mnie gości na elektrycznym fulu. Próbowałem go dogonić, ale po rozpędzeniu się do 48 km/h nie mogłem go dogonić, więc odpuściłem. Przypomnę, że za jazdę ze zdjętą blokadą na silniku w rowerze elektrycznym można mieć problemy z policją, chyba, że pojazd jest zarejestrowany jako motorower.

Między Czerniejewem a Wierzycami powstała DDRka (nie ciąg pieszo-rowerowy, bo takiego oznakowania nie ma), ale jest beznadziejna, najpierw tradycyjna, polska kostka, a w lesie przed samą S5 asfalt. Ludzie na szosach olewają ją, ja w większości ją przejechałem, wykorzystując ten czas na zjedzenie batonika.

Jakby ktoś się zastanawiał czy w torby bikepackingowe da się spakować znicze i dowieźć je w całości to oświadczam, że tak, można.

Sobota pracująca, a rano było zimno (miejscami tylko 1°C), a w planach miałem pojechać po pracy rowerem na groby w Kostrzynie. Żeby nie brać tony ciuchów, które musiałbym wieźć po południu ze sobą, zabrałem rower na dach samochodu i po robocie pojechałem na rundę w połowie zaliczając cmentarz.

Złota jesień trwa, więc można wykorzystać na dojazdy do pracy. Wieczorem, podczas powrotu mijałem sporo biegaczy w Poznaniu. Część była w krótkich gaciach. 12 st.C, nachodząca mgła - można się przeziębić.

Chyba ostatni tak ciepły dzień musiałem wykorzystać na dojazd do pracy rowerem. Po południu trochę popadało, więc wieczorem wracałem po mokrym, ale za to było ciepło, bo ponad 19 st.C.

Setny wyjazd na rowerze w tym roku.

Odkryłem, że mój Xiaomi Mi Watch może łączyć się ze Stravą, a właściwie to aplikacje można wreszcie sparować między sobą. Dzisiaj pierwszy test wyszedł pomyślnie. Dzięki temu nie spieszy mi się z zakupem nowego komputerka rowerowego. Tempo dzisiaj: z nóżki na nóżkę.

W Krossie zamontowałem SPDki z Authora i można było ruszać w teren. Dzisiejszy cel był zainspirowany kolejnym znajomym przedstawicielem farmaceutycznym, z którym w tygodniu rozmawiałem o wypadach rowerowych. Wyremontowaną drogę Pobiedziska - Kociałkowa Górka miałem odwiedzić już w grudniu, ale przed Kapalicą złapałem laczka i musiałem się cofnąć.
Trasa wyszła fajna, bo w większości po leśnych lub polnych ścieżkach, w sumie bez problemu do przejechania na gravelu. Zaczynając od ścieżek przy Olszaku, dalej Piastowskim Traktem Rowerowym, Traktem Dębińskim i polnymi drogami pod Pobiedziskami dotarłem do Kapalicy. Drogę Pobiedziska - Iwno pamiętam jeszcze z czasów jak mieszkałem w Swarzędzu i dość często tam bywałem. Muszę przyznać, że odwalili kawał dobrej roboty, jest szeroka asfaltowa ścieżka  dla rowerów z umocnieniami wałów i barierki w niektórych miejscach. Mam wrażenie, że przecinające w połowie drogi bana trochę utraciły swój urok przez remont, ale może tylko mi się zdaje.


Katarzyńska w Gruszczynie © kamilzeswaja


Kaplica św. Józefa © kamilzeswaja


Polne drogi pod Pobiedziskami © kamilzeswaja


Droga Pobiedziska - Iwno © kamilzeswaja


Bagna pod Kociałkową Górką © kamilzeswaja


Amatorki jazdy konnej w Kociałkowej Górce © kamilzeswaja


W Gortatowie po wykopkach © kamilzeswaja

Odrzykożuch to nazwa osady leśnej w Puszczy Zielonce w której obecnie znajduje się jedynie leśniczówka i szkółka leśna. Legenda głosi, że nazwa pochodzi od rabusiów, który tam mieszkali i okradali przejezdnych (nieopodal przebiega Trakt Poznański i Bednarski), a swoje łupy zakopywali pod dębem, który ma obecnie prawie pięć metrów średnicy i jest pomnikiem przyrody. Znajduje się tam też ścieżka edukacyjna, ale nie po to tam przyjechałem z samego rana. W pobliskich lasach pod koniec II Wojny Światowej w ziemiankach bazowała od  grupa spadochronowo-wywiadowcza pod dowództwem Konstantego Ostrowskiego - pseudonim „Kuik”. Dzisiaj są to tylko zarysy w postaci jednego ogromnego dołu i kilku mniejszych. O miejscu przypomina tabliczka postawiona ponad dwadzieścia lat temu. O miejscu dowiedziałem się parę lat temu od Piotra i mieliśmy tam razem jechać, ale potem kontakt jakoś się urwał, a ja żyłem dalej w niewiedzy gdzie to miejsce się znajduje.

W minionym tygodniu ze znajomym przedstawicielem farmaceutycznym rozmawiałem na temat Tuczna i jego okolic. Wspomniał, że zna starego lekarza, którego przodkowie posiadali zabudowania w Odrzykożuchu. Pomyślałem: kurde nie byłem tam jeszcze, a Puszczę Zielonkę zjechałem praktycznie całą. I tak analizując mapy w internecie natrafiłem, że ktoś podał lokalizację ziemianek spadochroniarzy i to w tym roku. Samo miejsce jest ukryte głęboko w lesie i bez znania lokalizacji nie jest tam łatwo trafić. Mi się udało i wiem że najłatwiej trafić tam od strony Dużej Gwiazdy - droga za szlabanem obok głazu profesora, bo w tym miejscu wyjechałem.

Parę set metrów za byłymi ziemiankami drogę przeciął mi pojazd typu UTV, który po chwili zawrócił i zatrzymał się przy mnie. Ja wiedziałem już, że to służba leśna. Pomyślałem sobie, zakazu wstępu nie było, ostoi zwierzyny tu nie ma, chyba być tu mogę. Z pojazdu wysiadł pan leśniczy i grzecznie się zapytał czy w czymś może pomóc. Chwilę porozmawialiśmy o tamtejszych miejscach po ziemiankach i każdy pojechał w swoją stronę.

Dzisiaj wyjechałem wcześnie rano, jeszcze przed wschodem słońca, było zimno (3 st.C), nad Wartą była mgła, a poza miastem przymrozek. Cieszyłem się, że wygrzebałem z dna komody zimowe rękawice rowerowe i czapkę.

MIO mi padło z zimna i nie mam śladu. Dni tego ustrojstawa są już policzone.


Poranek w Mechowie © kamilzeswaja


Odrzykożuch © kamilzeswaja


Miejsce ziemianek grupy spadochronowo-wywiadowczej Konstantego Ostrowskiego © kamilzeswaja


Miejsce ziemianek grupy spadochronowo-wywiadowczej Konstantego Ostrowskiego © kamilzeswaja


Miejsce ziemianek grupy spadochronowo-wywiadowczej Konstantego Ostrowskiego © kamilzeswaja


Miejsce ziemianek grupy spadochronowo-wywiadowczej Konstantego Ostrowskiego © kamilzeswaja


Miejsce ziemianek grupy spadochronowo-wywiadowczej Konstantego Ostrowskiego © kamilzeswaja


Puszcza Zielonka © kamilzeswaja


Leśniczy patrolujący Puszczę Zielonkę w UTV © kamilzeswaja




Duża Gwiazda

Popołudniowa rundka w dawno nieodwiedzane rewiry. Słonecznie bezchmurnie, wiatr lekko przeszkadzał, ale jechało się przyjemnie. W jankowskim wigwamie była jakaś impreza, więc pojechałem dalej szuterkiem. Za Jankowem pojechałem trochę na kole za sosowcem z lemondką, dogoniłem go więc kilka kilometrów pojechałem z mniejszym obciążeniem.

Dojazd do pracy i powrót. Rano mgły i 10 st. C, więc nie jechałem na około. Powrót już w przyjemnej temperaturze, tyle, że wiatr przeszkadzał. Dodatkowo z powrotem obładowany byłem lekami dla dziadka. Ledwo zmiesciły się do sakwy podsiodłowej.