Miałem jechać gravelem do Pobiedzisk, ale poranne opady deszczu pokrzyżowały mi plany. Wybrałem alternatywną wyprawę do Puszczy Zielonki góralem.

Drogi w Puszczy Zielonce wyglądają miejscami fatalnie. Wszystko przez wycinki.

Ładną pogodę w weekend nie wykorzystałem na rower - w sumie nie miałem kiedy. W piątek ścianka wspinaczkowa, sobota pracująca, później z synem byłem oglądać mecz w Swarzędzu - potem padłem na pysk, w niedzielę żona miała imieniny i młody był cztery razy na rowerze, także w poniedziałek.

W tym roku postanowiłem wprowadzić małe zmiany w prowadzeniu mojego BS. Co jakiś czas pod wpisami, oddzielone kreską, będę umieszczał moje subiektywne odczucia z użytkowania niektórych rowerowych rzeczy. Na pierwszy ogień pójdą przedmioty z którymi rozstaję się w tym roku, czyli przyczepka Burley Minnow i nawigacja Mio Cyclo z serii 200, będzie też opis moich rowerów zakupionych w zeszłym roku, bo na ten rok są w identycznej konfiguracji.

Wyjazd w okienku czasowym między ścianką wspinaczkową syna, a wyjazdem na rodzinny obiad. Tak sobie wymyśliłem, że pojadę na Dziewiczą Górę inaczej niż zwykle, ale znanymi szlakami: Bogucin - Mechowo - Wierzenica - Mielno - Pomnikowa Sosna - Dziewicza Baza. Terenu było sporo, ale przez zamarznięte koleiny trzeba było uważać żeby nie zaliczyć gleby.

Najkrótszy dzień w roku dopisał pogodowo. Nie wiało, od rana było nawet słonecznie, więc wolne przedpołudnie wykorzystałem na rundę po Puszczy Zielonce.

Kolejne dni zapowiadają się śnieżnie lub deszczowo, więc cieszę się, że udało mi się pokręcić.

Pokaż trasę GPS

Rano oprowadziłem syna do przedszkola i mając wolne przedpołudnie stwierdziłem, że jadę zobaczyć czy duktami Puszczy Zielonki da się przejechać. Było zimno, temperatura odczuwalna coś koło -9 st.C. No ale nic jadę. Dzisiaj trzy osoby w samochodach chciały mnie zabić, a byłem dobrze oświetlony z przodu i z tyłu. Najpierw babka by mnie rozjechała na Kazimierza Wielkiego, potem skończyłbym pod cofającym vanem Poczty Polskiej, a na koniec trafił się gazeciarz na moście nad Wartą. A co do Warty to Most Świętego Rocha był tak zasolony, że można by zakonserwować żywność dla połowy miasta na całą zimę. Dobrze i niedobrze jednocześnie.

Wracając do Puszczy Zielonki. Nie mając za dużo czasu nie zagłębiałem się w nią. Traktem Poznańskim dojechałem do Maruszki, dalej drogą na Owińska i przecinając Maximusa duktem leśnym do Kicina. Drogi które były osłonięte z każdej strony drzewami były bez problemu przejezdne, ale jak gdzieś trafił się fragment niezalesiony to zaczynało się lodowisko. Na szczęście udało wrócić się bez gleby.

Czekam na wiosnę. Napęd w gravelu wyczyszczony na nasmarowany na suche warunki.


Trakt Poznański © kamilzeswaja


Trzeba mieć fantazję © kamilzeswaja


Matka Boska Leśna przy Maruszce © kamilzeswaja


Droga Mielno - Owińska © kamilzeswaja


Droga MAXIMUS - Kicin © kamilzeswaja


Głaz i sosna upamiętnijące pożar w 1992 roku © kamilzeswaja

Kolejny jesienny wypad do Puszczy Zielonki. Rano, jak wyjeżdżałem było -1°C, po trzech godzinach temperatura podskoczyła o 2 stopnie. Na szczęście nie było mokro i opony miały dobrą przyczepność. Celem było odwiedzane przeze mnie Jezioro Miejskie przy kompleksie działkowym Floryda w Okońcu.


Szlak rowerowy nr 1 Wierzenica - Mielno © kamilzeswaja


Trakt Poznański © kamilzeswaja


Skrzyżowanie Traktu Poznańskiego z DR nr 2 © kamilzeswaja


Jezioro Miejskie © kamilzeswaja


Jezioro Miejskie © kamilzeswaja


Puszcza Zielonka - okolice wsi Potasze © kamilzeswaja


Okolice wsi Potasze © kamilzeswaja

Na objazd MAXIMUSA nie starczyło mi czasu, z resztą miałem już zmarznięte stopy. Kiedyś wybiorę się tam.


MAXIMUS © kamilzeswaja


Wieś gra, wieś śpiewa © kamilzeswaja

Odrzykożuch to nazwa osady leśnej w Puszczy Zielonce w której obecnie znajduje się jedynie leśniczówka i szkółka leśna. Legenda głosi, że nazwa pochodzi od rabusiów, który tam mieszkali i okradali przejezdnych (nieopodal przebiega Trakt Poznański i Bednarski), a swoje łupy zakopywali pod dębem, który ma obecnie prawie pięć metrów średnicy i jest pomnikiem przyrody. Znajduje się tam też ścieżka edukacyjna, ale nie po to tam przyjechałem z samego rana. W pobliskich lasach pod koniec II Wojny Światowej w ziemiankach bazowała od  grupa spadochronowo-wywiadowcza pod dowództwem Konstantego Ostrowskiego - pseudonim „Kuik”. Dzisiaj są to tylko zarysy w postaci jednego ogromnego dołu i kilku mniejszych. O miejscu przypomina tabliczka postawiona ponad dwadzieścia lat temu. O miejscu dowiedziałem się parę lat temu od Piotra i mieliśmy tam razem jechać, ale potem kontakt jakoś się urwał, a ja żyłem dalej w niewiedzy gdzie to miejsce się znajduje.

W minionym tygodniu ze znajomym przedstawicielem farmaceutycznym rozmawiałem na temat Tuczna i jego okolic. Wspomniał, że zna starego lekarza, którego przodkowie posiadali zabudowania w Odrzykożuchu. Pomyślałem: kurde nie byłem tam jeszcze, a Puszczę Zielonkę zjechałem praktycznie całą. I tak analizując mapy w internecie natrafiłem, że ktoś podał lokalizację ziemianek spadochroniarzy i to w tym roku. Samo miejsce jest ukryte głęboko w lesie i bez znania lokalizacji nie jest tam łatwo trafić. Mi się udało i wiem że najłatwiej trafić tam od strony Dużej Gwiazdy - droga za szlabanem obok głazu profesora, bo w tym miejscu wyjechałem.

Parę set metrów za byłymi ziemiankami drogę przeciął mi pojazd typu UTV, który po chwili zawrócił i zatrzymał się przy mnie. Ja wiedziałem już, że to służba leśna. Pomyślałem sobie, zakazu wstępu nie było, ostoi zwierzyny tu nie ma, chyba być tu mogę. Z pojazdu wysiadł pan leśniczy i grzecznie się zapytał czy w czymś może pomóc. Chwilę porozmawialiśmy o tamtejszych miejscach po ziemiankach i każdy pojechał w swoją stronę.

Dzisiaj wyjechałem wcześnie rano, jeszcze przed wschodem słońca, było zimno (3 st.C), nad Wartą była mgła, a poza miastem przymrozek. Cieszyłem się, że wygrzebałem z dna komody zimowe rękawice rowerowe i czapkę.

MIO mi padło z zimna i nie mam śladu. Dni tego ustrojstawa są już policzone.


Poranek w Mechowie © kamilzeswaja


Odrzykożuch © kamilzeswaja


Miejsce ziemianek grupy spadochronowo-wywiadowczej Konstantego Ostrowskiego © kamilzeswaja


Miejsce ziemianek grupy spadochronowo-wywiadowczej Konstantego Ostrowskiego © kamilzeswaja


Miejsce ziemianek grupy spadochronowo-wywiadowczej Konstantego Ostrowskiego © kamilzeswaja


Miejsce ziemianek grupy spadochronowo-wywiadowczej Konstantego Ostrowskiego © kamilzeswaja


Miejsce ziemianek grupy spadochronowo-wywiadowczej Konstantego Ostrowskiego © kamilzeswaja


Puszcza Zielonka © kamilzeswaja


Leśniczy patrolujący Puszczę Zielonkę w UTV © kamilzeswaja




Duża Gwiazda

Korzystając z ładnej pogody wybraliśmy się z synem na krótką rowerową przejażdżkę po podpoznańskim lesie. Start w Ludwikowie, gdzie zostawiliśmy samochód, dalej - drogą p.poż. nr 17, która dojechaliśmy do Tuczna, robiąc sobie przerwą w nowym, aczkolwiek kultowym już miejscu, czyli kawiarni LoveLas.

Poranny wypad. Udało się zdążyć przed deszczem, ale wiatr i tak masakrował. W najbliższym czasie pogoda ma się spieprzyć, plus zamknięte przedszkola - to oznacza tylko jedno - nie pojeżdżę.

Po skarpetkach ze Starym Marychem przyszedł czas na uzupełnienie kolekcji o nowości, tym razem związane z Puszczą Zielonką. Są też inne wzory, które kupiłem rodzinie na święta.

Czas pożegnać ten średniorowerowy miesiąc. Warun dzisiaj był taki sobie. W sumie było chłodno i wiało, a słońce nie przebijało się przez chmury. W lesie o dziwo jest dość sucho, a spodziewałem się mnóstwa błota po stopniałym śniegu.